Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

Πρόγραμμα Εκδηλώσεων 2013



Η Ένωση Κρητών Βριλησσίων έχει προγραμματίσει για το 2013 τις παρακάτω εκδηλώσεις:

Κυριακή 10/3/2013
Διοργάνωση μονοήμερης εκδρομής στην Επίδαυρο (Θέατρο Επιδαύρου- Λυγουριό-Ορυκτολογικό Μουσείο-Παραλία Επιδαύρου)
                 Κόστος συμμετοχής :10-12 ευρώ κατ' άτομο.
                 Δηλώσεις συμμετοχής στα τηλέφωνα:
2108044494, 2108045501 & 6979302801

Δευτέρα  25/3/2013
Συμμετοχή των μαθητών και μαθητριών του Συλλόγου στην παρέλαση του Δήμου Βριλησσίων για την Εθνεγερσία  του 1821.

Κυριακή 26/5/2013 και ώρα 20:30μμ
Εκδήλωση στην Πλατεία Αναλήψεως του Δήμου Βριλησσίων με θέμα:
“Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ: 72 χρόνια μετά”
με πλούσιο  μουσικοχορευτικό πρόγραμμα & παραδοσιακό κέρασμα.

Εορταστική εκδήλωση προς τιμήν των μαθητών και μαθητριών του κρητικού σχολειού μας, με την ολοκλήρωση της σχολικής περιόδου 2012-2013 στο τέλος Ιουνίου, στα γραφεία του Συλλόγου.

Νίκος Ξυλούρης ...Ο Πρώτος Αρχάγγελος



Αγάπη – Παλικαριά – Αντρειοσύνη – Ελευθερία – Πόνος – Θλίψη – Λεβεντιά, ήταν τα διάφανα μονοπάτια που ανασκάλεψα για να σκορπιστώ στο διάφανο και να χτυπήσω την πόρτα  του πρώτου  Αρχαγγέλου του Θεού, Νίκου Ξυλούρη.
Πήρα από τη γη ότι μπορούσα, σύνεργα, μυρωδιές από τον Ψηλορείτη, χώμα Ανωγεινό, τα φορτώθηκα στο βουργιαλάκι μου σαν φυλαχτό κοντά στης καρδιάς τον χτύπο. Με περίμενε.
Το μικρό πορτάκι της ψυχής του ήταν κεντημένο με τα ομορφότερα μενεξεδένια σουσούμια. Τον είδα να κάθεται  στο εξωτερικό καρεκλάκι της ψυχής του. Ν' αγναντεύει όλη την ομορφιά του ουρανού.  Η ρακί στο τραπεζάκι της ισορροπίας των πιο γλυκών αναμνήσεών του με μυρωδιές Κρήτης. Ισορροπούσε στην άκρη. Συγκινημένος, το δάκρυ κρύβει κάτω από το δάκρυ της μοναξιάς . Τον σταυροφίλησα. Μ' αγκάλιασε με τα διάφανα χέρια του.
Ξεχώριζε ένα κόκκινο κομπολόι και δυο μάτια αστραφτερά σαν τη καθαρότητα του Ψηλορείτη, όταν τα σύννεφα είναι απέναντι από αυτόν. Η λύρα ακουμπισμένη στο πεζούλι μαζί με το δοξάρι των παιδικών χρόνων.
Στα Ανώγεια, κάτω από τον πλάτανο μικρό κοπέλι να παίζει και να λέει μαντινάδες σε ότι έχει αγαπήσει. Με ρώτησε για την Ουρανία, την πιο γλυκιά και ευγενική σταγόνα της ζωής του. Και για τα κοπέλια του. “Σήκω να σου δείξω τον κήπο που τόσα χρόνια βαγιοκλαδίζω και του τραγουδάω. Βλέπεις εκεί κάτω τ' άσπρο φως που ανατέλλει κάθε πρωί; Τ' ονομάζω Ουρανιώ...”
Κάθε τί  έχει πάρει όνομα από το πετσί του. Έχει βάλει μια σταγόνα αίμα  από την καρδιά του κι ένα βαρύ αναστεναγμό να χτυπάει την πόρτα στο παρελθόν και να γίνεται στρωσίδι καθημερινής απομόνωσης.
       
“Δεν κλαίνε οι δυνατές καρδιές
η μοίρα όταν τσι δέρνει
γιατί πιστεύουν με καιρό
πως κάθε πόνος γιένει”

Δάκρυσε και το δάκρυ έγινε ανθός και ο ανθός Αστραπές και οι Αστραπές δυο τουφεκιές. Τα αγρίμια και η ξαστεριά μου άνοιξαν το δρόμο. Προσγειώθηκα. Πολλά χρόνια από το θάνατό του, 8 Φεβρουαρίου 1980.
Όλη η Ελλάδα θρήνησε. Ο Ξυλούρης ο Νίκος ξεσήκωσε την ελευθερία, ξέσκισε τους χαλκάδες με τη φωνή του και έδωσε ελπίδα στο όραμα κάποιων εποχών που η ελευθερία ήταν απαγορευτική και τ' όνειρο στο φάκελο των συρταριών. Έδωσε το χέρι στο χέρι. Πήρε την ψυχή και την έδωσε στο άνεμο. Θα μείνει σαν το πρώτο πρωτοπαλίκαρο στην άκρη των νυχιών που τσιμπάει την πιο άκρη, την πιο άκρη των ματιών μας σε επικοινωνία με την πρώτη χορδή της καρδιάς. Την Αλήθεια...


Χρυσούλα Αλεξάκη-Βλάμη